بررسی تأثیر سرمایه فکری بر اثربخشی آموزش الکترونیکی دانشگاه ها (مورد مطالعه: دانشگاه مجازی مهرالبرز، دانشکده مجازی علوم حدیث، بخش مجازی دانشگاه تهران و بخش مجازی دانشگاه شهید بهشتی)

امروزه دانشگاه های پیشرفته دنیا درصدد تغییر نظام آموزشی و آموزش مهارت های تبادل دانش به نسل بعدی دانشجویان و تغییر فرایند تحقیق هستند که رویکرد آموزش الکترونیکی یکی از این ابعاد نظام آموزشی نوین میباشد که با درنظر گرفتن ماهیت کاربردی توسعه به دنبال ایده های جدیدند. همچنین، آنان نوآوری های مرتبط با تبادل دانش را مطالعه وآنها را مستند میکنند و نحوه تفکر، سیاستگذاری وعمل درباره تبادل دانش و کارآفرینی در دانشگاه، صنعت و دولت را تغییر می دهند. آموزش الکترونیکی و تکنولوژی های جدید ارتباطی و اطلاعاتی، همۀ فرآیندهای مورد نیاز برای اتّخاذ، تدوین و انتقال دانش به ویژه در سازمانهای علمی- آموزشی و پژوهشی را متأثّر ساخته است. مجموع فرآیندهای سازمانی مورد نظر، بخشی از سرمایه فکری در هر سازمان است. سرمایه فکری، به طور خلاصه، دارایی های نامرئی و غیرملموس سازمان است که برای رسیدن به اهداف سازمانی به کار گرفته می شود. در پژوهش حاضر (که برگرفته از نتایج یک پیمایش، با حجم نمونۀ 301 نفر است) به بررسی تاثیر سرمایه فکری بر اثربخشی آموزش الکترونیکی دانشگاه ها خواهیم پرداخت. مبتنی بر اصول نظری مطرح در این تحقیق، بهره مندی از اینترنت می تواند عاملی اساسی در رشد سرمایه فکری یک سازمان (در اینجا دانشگاه) باشد. نتایج حاصل از پیمایش نشان می دهد که دانشگاه های مختلف به لحاظ سطح سرمایه انسانی، ساختاری و ارتباطی، وضعیّت متفاوتی نسبت به یکدیگر دارند. به علاوه نتایج نشان می دهد که عوامل دیگری در فرآیند اثرگذاری ابعاد سرمایه فکری بر آموزش الکترونیکی دخالت دارند. از جمله این عوامل، متغیرهای دانشگاه، گروه آموزشی، مقطع تحصیلی (دانشجویان) یا رتبۀ علمی (اعضای هیئت علمی) و جنسیت آنها است. در نهایت اینکه متغیر حضور اجتماعی اقراد در سیستم و تعامل در محیط آموزش الکترونیکی در کنار متغیرهای سن، جنسیت و وضعیت تأهل، قابلیت تبیین بخشی از تغییرات سرمایه انسانی ساختاری و ارتباطی جامعۀ آماری مورد مطالعه را دارد.